kendimle ugra$mak istiyorum sadece - birilerini dü$ünüp kirmamaya cabalamak yorucu. birilerinin varligi yorucu.
zaten oldukca yorgunum. en az herkes kadar yorgunum bende. üstelik kimseye borcum yok. niye kendimi zorluyorum bilmiyorum. sürekli ilgi bekleyenlere ilgi göstermek yorucu.
rahat birakilmak istiyorum sadece. tek ba$ima ve rahat. dur duraksiz ilgi görmekte yorucu... dayatilan ilgiye zaten ihtiyac ve i$tah yoksa bu kat kat yorucu.
kendime ait kücük dünyamda öylece ya$ayip giderken, $imdi birilerinin hatrina efor sarf etmek icin fazlaca ya$landim.
arkada$imin bugün dedigi gibi, benimle gecinmek zor. zorla$tiran da benim. öyle istiyorum. insanlarla muhattap olamayacak kadar yorgunum. gercekten cok yorgunum.
hatta ruhum daraliyor.
tek yapmak istedigim ailemle, kendimle ve kücük sanilarimla, hatalarim ve dogrularimla ya$amak.
cam pervazinda oturup gecenin karanliginda yildizlari ve ayi izleyen kücük bir kizi hatirliyorum. gökyüzüne bakip, tam da o ayni anda kimlerin gökyüzünü dünyanin neresinde izledigini merak eden o ki$ilik yok icimde, bu gece anladim.
camim hep kapali. acik olsa dahi gökyüzüne baktigimda herhangi bir güzellik göremiyorum. bu duygusalla$malar icin cok yoruldum artik.
cocukluklarim ve mizah anlayi$im elimde avucumda kalan kirintilar. garipte olsa mantigimla ve egomla ba$ba$a kalmaliyim. diger $eyler icin cok yoruldum artik.
ama ne demi$tik.. herkes kendi cehenneminde yanar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
de bakalim...