Gözlerim iki kocaman balon gibi... göz "kirpi$tirmak" ne zor $eymi$ meger...
Göz nezlesi oldum... ya da alerjiden dolayi böyleyim... bin türlü yalan söylemek zorunda kaldim.
Sadece mutsuzum. Sadece kendimi dövülmü$ ve hala herkesin itikledigi, kendini korumaktan aciz, kücücük bir cocuk gibi hissediyorum. Dün gece yapayalniz oldugumu ve öyle de kalacagimi hissettikce agladim. Kendimi tutmaya cali$tikca daha da bir co$tum. Bir iki saatlik koltuk üstünde aldigim uyku nereme yetecekse bugün?
Allah´tan annemle babam fark etmediler.... Cok üzüleceklerdi.. ya sorsalardi neyin var diye? Ne cevap verecektim ben? Koskoca 24 ya$inda cali$an, ailesine bakan, okula giden bir yeti$kin hüngür hüngür cocuk gibi agliyor... Beni birdaha ciddiye almazlardi herhalde...
Kendine aciyanlari hic taktir etmem bir de sözüm ona... Yaptigima bak...Birde buraya yaziyorum... Buraya yazip millete bildirmem umrum degil... Ben asil kendimden utaniyorum!
Sanirim sinirlerim bozuk.. Sanirim artik biraz huzura ihtiyacim var, biraz zamana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
de bakalim...