Sabah saat 4:31 - bense yabanci bir evde yalnizim ve 5 saat sonra ilk defa Üniye ayak basacagim.. korku yok icimde $u an.. daha cok heyecana benzeyen bir gariplik var. Uyku bi yoklayip kaciverdi hemen. Her zaman yaptigi gibi..
Anilarin canlanacagini sanmiyordum, ama canlaniverdi birden... Ne garip bir döngüdeyiz.. ne hüzünlü bir yol imi$ benimki, ve bir o kadar da ne$eli.. Umut dolu depresyonlarim varmi$ benim..
Hicbir zaman icin nokta A ´dan nokta B´ye direkt gidememi$im... hep virajlar varmi$, bazen daireler cizmi$im.döne döne, yanli$ yollara sapa sapa, cikmazlara inat ilerlemeye cali$mi$im... Tek bir hedef icin... $imdi bir istasyona gelmi$im, ama kar$ilayanim yokmu$ gibi hissediyorum..
Gecmi$te kalan cok salakca $eyler aklimda.. hatirlamak istemedigim $eyler. Duygu karma$asi ya$iyorum.. Siginabilecegim bir liman ariyorum sanki...
O kadar yirtindim, o kadar cabaladim... salakca donup kaldim $imdi de.. Bu degil miydi peki beni mutlu edecek olan $ey?! Hani mutluluk?! Niye sevinemiyorum?! Anla$ilan fazla $imardim ben.. Tek aciklamasi bu..
Garip bir yol benimki.. tipki herkesin yürüdügü garip yollardan biri gibi..
