Ben Robot

kendimi Isaac Asimov kitaplarindaki robot kahramanlar gibi hissettim hep.... ondandir belki de yazarin kitaplarina tutkunlugum..

yanlis anlasilmasin.. ne o kadar akilli ve analitik bir beynim var, ne de o derecede, yani  robotik bir sekilde, duygusal yoksunlugum... yine de beseri iliskileri ve insanlari, huylarini, hissi yapilarini, düsünce bicimlerini sadece belirli bir yere kadar idrak edebiliyorum... o yerden sonrasi sadece bir kaos, bir karmasa, bir mantiksizlik benim icin...

Belki de ben hic akli selim, düzgün, karakterli insanlarla karsilasamamisimdir.. Sonucta delilik bir zamane hastaligi degil mi herkeste olan?

Yeni yeni..

baslangiclar... eski eski panik ataklar, depresyonlar, krizler, kalp kirikliklari... kapali kutular... zincirleri kirmalar... kiramamalar...

sabah 3:30 ve ben kendime ikinci bir blog insa ettim..

bu ikinci blog tamamen derslerle ilgili olacak... belki bu sekilde hem eglenir, hem de ders calisirim... kim bilir?
eger sürdürmeyi basarabilirsem, belki baskalarina da faydam dokunur..  sevap hanesine arti puan atariz belki..

kendimi Lt. Commander Data gibi hissediyorum bazen.. (alakasiz oldu bu)

neyse..
:)

yazmayali o kadar cok olmus ki, yazmasini da beceremez oldum iyi mi?! :))

Iyi...

:)))

Sessiz sedasiz geldim..

...belki de sessiz sedasiz giderim yine.. 

kac zamandir hatta yillardir yazasim gelmedi hic... simdi canim cekti.. 

hayat bir döngüden ibaret sanki :) 

hosgeldiniz... ben de hosbuldum.. 

Du wirst mich verlassen..

Ich spüre es. Das komische daran ist, ich wollte das schon vor fast einem Jahr tun. Ich hatte mich so angestrengt, nicht auf diese Beziehung einzugehen. Wie man sieht, hast du gesiegt. Hast mich immer überzeugt... Wie dumm ich doch bin. Wie einfaltslos. Wie nichtsahnend, heh?!

Noch läufts ja... Noch ist alles beim alten. Und ich habe mich gewundert warum wir uns 3 Monate lang nicht gestritten haben. Warum es soooo gut lief.

Ich war immer bei dir. Wenn du geweint hast, wenns dir schlecht ging... Als du mich brauchtest...

Jetzt wo es dir gut geht, bin ich nicht mehr notwendig. Werde nicht mehr gebraucht.

(cooook yillar önce yazmisim, taslak olarak kalmis... insan hep bilir, hissedermis.. bende fark etmisim aslinda.. simdi görünce cok sasirdim.. e kizim madem biliyordun, ne diye bu kadar aci cektirdin kendine yaaaa.... :) )

Atın beni cehenneme, yalan dünya sıze kalsın demiycem...

ordayım zaten :) Yaşamanın ne anlamı kalıyor?! Abi manası ne böyle salak, salak dönüp durmanın? İşin bilimsel kısmını es geçin!!!! Orasını bizde biliyoruz...

-İşim iyi gitmiyor
Salla ya takma kafana düzelir...şükret bak senden daha beterleri var...

-Yakınım vefaat etti
Takma yaa hepimizin gideceği yer orası. Allahın taktiri....

-Sevgilim yok
Aaa delinin zoruna bak. Rahatsın ışte para, zaman, asap kaybın yok. Hem aşk, sevgi diye birşey zaten yok.


?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
para için yaşamak mutlu etmiyor - o kadarını anladık
insanlar içinde yaşamak mutlu etmiyor- o da tamam beyne girdi
sevgi ve böylesi zaten kalmamış- o da harbiden doğru
?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
E takma babam takma. E yok babam yok....
E kendimi gebertsem kaç yazar?!! Bu cehennemin alası değilde ne?!

Bu canı sen kendi başına, kendi iradenle yaratmadın, alamazsında-ok oda tamam onu da anladık. Ama şu ayrıntıyı es geçemiycem: Bilincim Şuurum kapalı olsa açık halinden daha beter olamaz galiba... olacaksada olsun! o da umrum değil - ne yalan diyim!!

Bana ailemın akıtacağı gözyaşı dışında yaşamaya değer bir neden söyleyin.
Mümkünse bana cazip gelsin, kendimize birnevi terapi uzguluyoruz şurda.

Efenim güç, intikam, hükmetme, üstün başarı vs... tarzı şeyler bırak beni hayata bağlamayı nöronlarımın milyarda birini dahi işgal etmez. Çok düşümdüm işin içinden çıkamadım...
Bana soğanın cücüğü nedir biri acıyıp anlatsın Allah rızası için.

(Herkesin kendine göre bir nedeni vardır, bekle, keşfedersin... diyecek olan hemen yazmaktan vazgeçsin!) saat 03:31 uykusuzluk kafamamı vuruyor ne?!

Mezarlığa gidin anlarsınız ne demek istediğimi. üstünde toprak, senden arta kalan dünyevi bedenin atomlarına bölünüp yağmur sularına karışmakta...
ben bugüne dek ne yaşadım ne yaptım ne elde ettimki dıye soruyorsun kendine. bende burda yatıcam ama ıstemiyorum. o toprağın altına girmek ıstemem diyorsun kendine. bır yandan diyorsunki - harbıden yaşamaktan acizsin yer işgal etme bari. nüfus çokluğu var zaten:))))
ya ne bileyim...ölümü özleyeceğimi 40 yıl düşünsem aklıma gelmezdi...yatsam fena olmaz. düşünceler iyice çığrından çıktı...amaaaaaaaaan oda boş yaaaa salla gitsin :)

[taslakta kalan bir sacma yazi daha]

Cilginlik...

yaptim :) cokta güzel oldu.. acayip güzel oldu hemde.. detaya girmeyecegim, ama su kadarini söyleyebilirim: ilk defa kimseye sormadan, haber vermeden istedigim yerde, istedigim zamanda, istedigim kisilerle bulundum!

cok eglendim, cok mutlu oldum. arada yapmak lazimmis böyle..


öyle iste :)

ben aslinda..

unutmadim seni.. gamzelerini de..

ne manyak bir insanim ben...artik dünde yasamiyorum, ama bugünün keyfini de süremiyor, gelecegimi de göremiyorum hic...

lakin haberin olsun olmasin.. benden olmayan evladina "o" bizim sectigimiz isimle hitab edersen hakkim helal degildir sana...

bu tarz seylerle beyni yormak cok sacma.. anlamsiz.. hic bunlar.. kocaman bir HIC..

Seni andim bu gece..

" Yillar sonra bir gün seni anarsam, kulaklarin degil kalbin cinlasin.." diye sarkilar söylerdin ya bana hep... harbiden kalp ritimlerim normalin disina cikiyor bazen... Cocukca bir hevesle sözlerin dogruluguna inanacak olursam sayet, beni gercekten cok aniyorsun demektir..

14 subati bu kadar yaygara yapmasalar, benim gibi bahtsizlarin akillarina garip garip seyler gelmese.. hayat ne güzel olmaz mi yaaa?

Insan..

..cok garip bir varlik harbiden. Bazen kendini unutuyor.. evet inanilir gibi degil. Geliyorlar bazen.. unutuveriyorsun KIM oldugunu, KARAKTER yapini.. Yapmam dedigini yapiyor, söylemem dedigini söylüyor, yaparim dedigini beceremiyor, söylerim dedigini susuveriyorsun.

Bana da öyle oldu.. Üniversiteye ba$ladim ba$layali git gide "kendimi kaybetmi$im" ben! Hem de hic farkinda olmadan..

Cok garip $eyler yapmi$im.. tamah etmeyecegim, lutfetmeyecegim $eylere ve ki$ilere katlanmi$im. Güc verecegine zayif dü$ürmü$ beni... Öyle yanli$lara dü$mü$üm ki, terbiye sinirini bile a$mi$im. YUH dedirttim kendi kendime resmen.. YUH!

$imdi algilayabiliyorum gecen koca bir senenin bendeki izlerini.. $imdi algiliyorum nasil ve ne boyutlarda buhranlar gecirdigimi.
Aklimdan bile geciremeyecegim, bana yaki$mayan tavirlarimi ve hallerimi anca $imdi "düzeldikten sonra" anlayabildim.

Ben ki "özel ve degerli" biriyim. Ben ki "seviliyorum". Ben ki "düzgün karakterliyim".
Evet, yanli$ okumadiniz, mütevazilige gerek yok, kendim icin böyle dü$ünüyorum her insan gibi.. Ve biliyorum beni gercekten taniyan, beni gercekten seven insanlar da böyle dü$ünüyorlar.

Hakkimda bunlari dü$ünmeyen beni tanimiyor demiyorum tabiiki.
Ama $unu ke$fettim... Ne zamandan beri "digerleri" nin dü$ündükleri, benim sevdigim beni sevenlerin fikirlerinden önemli oldu ki?! Ne zamandan beri beni neredeyse hic tanimayan, tanimakta istemeyen, benim tanimak istemedigim ve aslinda önemsemedigim insanlarin fikirlerine önem verir oldum ki?!

Nasil oluyorda kahredebildi beni "diger insanlar" ve en cokta kendi ego´m?

Kisaca "yürü git!" deyiverdim fuzuli insanlara da, hayata da! "YÜRÜ GIT!" hatta ve hatta "B.S.G!!!"
Artik geriye alamam ya$adiklarimi ve ya$attiklarimi. Geri dönü$ü yok gecmi$ her$eyin. Ama kendimi hatirladim ya... geri kalanini da hic olmazsa "KENDIM OLARAK" ve mümkün oldugunca hatasiz gecirmeye gayretliyim..

Koca 2011 agzima ettin ama... Cok $ey ögrettin... Coook!