kendimi Isaac Asimov kitaplarindaki robot kahramanlar gibi hissettim hep.... ondandir belki de yazarin kitaplarina tutkunlugum..
yanlis anlasilmasin.. ne o kadar akilli ve analitik bir beynim var, ne de o derecede, yani robotik bir sekilde, duygusal yoksunlugum... yine de beseri iliskileri ve insanlari, huylarini, hissi yapilarini, düsünce bicimlerini sadece belirli bir yere kadar idrak edebiliyorum... o yerden sonrasi sadece bir kaos, bir karmasa, bir mantiksizlik benim icin...
Belki de ben hic akli selim, düzgün, karakterli insanlarla karsilasamamisimdir.. Sonucta delilik bir zamane hastaligi degil mi herkeste olan?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
de bakalim...