kendimi Isaac Asimov kitaplarindaki robot kahramanlar gibi hissettim hep.... ondandir belki de yazarin kitaplarina tutkunlugum..
yanlis anlasilmasin.. ne o kadar akilli ve analitik bir beynim var, ne de o derecede, yani robotik bir sekilde, duygusal yoksunlugum... yine de beseri iliskileri ve insanlari, huylarini, hissi yapilarini, düsünce bicimlerini sadece belirli bir yere kadar idrak edebiliyorum... o yerden sonrasi sadece bir kaos, bir karmasa, bir mantiksizlik benim icin...
Belki de ben hic akli selim, düzgün, karakterli insanlarla karsilasamamisimdir.. Sonucta delilik bir zamane hastaligi degil mi herkeste olan?
