sabir göstereyim, aman kalp kirmiyim, aman cici olayim herkese...
iyi de nereye kadar.. ve ne icin?!
ciciligimin kiymetini bilmiyor insanlar. bilseler secde eder ayaklarimin altini öperlerdi.
Sanirim iyice sapittim artik. harbiden delirdim, $aka degil!
sanki bir bunalimin buhranin icindeyim. yoksa bu kendimden bo$vermi$ligi, her$eye "tamam, amin" demeyi aciklayamiyorum kendime.
"normal" bir insanla muhabbeti özlüyorum. hani konu$maktan zevk aldigin, rahatladigin, gecinebildigin, seni güldüren ve senin güldürebildigin.
babamin sözleri gelip duruyor aklima.. annemin üstüme titremesi.. kendi degerini kiymetini bilmek lazim.. kadir kiymet bilmeyenlere "dügün alayini" (s´ius´un lafidir) yollamak lazim!
sonunda bir yolliycam, pir yolliycam. ebediyen bastigim yollara yüz sürselerde, gül yapraklari serpselerde, toz olsalarda acimadan ezip gecicem... o raddeye ramak kaldi hissediyorum!
hele bi durun bakalim..
aman haa bu gidişatla halayda kimse kalmayacak aquila.. hele bi sen dinlen biraz, bırak başkaları devam etsin halaya.. sen yere düşen zarfları bi yokla bakalım, belki para çıkar :p
YanıtlaSil