Bana bir haller oldu yine..

Kendimi pek iyi hissetmiyorum. Palyaco yutmu$ gibi insanlari esprilere ve kahkahalara boguyor, bende eglenmeye cali$iyorum. I$e yariyordu... Eglenmeme ve aslinda mutlu olmama ragmen, $u son iki günden beri yine bir haller oldu bana.
Duvarda hala asili duran cicekler bana bakiyorlar, ben de onlara bakiyorum $u an. "Atma bizleri" der gibiler sanki. "Gecmi$inde kalmi$ son safliginiz biz" diyorlar konu$madan.

Onore ettiler beni romantik dü$ünceleriyle. Kaderin cilvesi derler ya hani, ben duygusallik ve romantizm gibi olaylari hic ama hic arzulamazken, firsatlar cikti kar$ima..
Anlamiyorum bu düzen nasil i$liyor..

Onore edenlerden biri, "Sen baglanmaktan korkuyorsun" dedi sohbet arasinda.
Benim cevabim, "Hayir ben baglanmaktan korkmuyorum. Ayrilik sonrasi yalnizlik vardir ya hani, i$te ondan korkuyorum. Yoksa baglanmak mesele degil..",oldu.

Bilindik sularda yüzerim ben.. Acik denizler bana göre degil. Ayni hatayi tekrarlayamam. Bünyem kaldirmaz. "Sonunu dü$ünen kahraman olamaz", fakat o kahramanin burnu bir türlü ***´tan da cikmaz. Ben üzerime dü$en pisligi cok ama cok zor temizledim.. Ka$inan varsa buyursun. Bu yollari onlara birakiyorum. Ben koltugum da a$iri rahatim.

*Bugün anildin yine, isimsiz kahraman.