insan bazen istemeden de olsa dostlarini kirar...
uzaktan seyredince sicak oldugu anlasilir ama insalar ate$e ellemeden yaktiginin farkina varamazlar. uzaktan bakmak sicakliginin derecesini söylemek, ate$ten nasil cikilmasi gerektigine dair söylemlerde bulunmak, ate$in icinde kivranan ve $oktan donmu$ kalmi$ bir $ekilde hareket edemeyene, faydali olmuyor bazen....iyi niyetle de olsa yapilmis tavsiyelere bazen ihtiyac yoktur...
bazen yeterince güclü olamiyor insan. bazen bir noktadan sonra her$ey a$iri fazla geliyor. dayanma sinirini a$an $eyler olabiliyor. olmasi gereken olmalidir. kül gereklidir belki.
kimse kimseyi tam olarak anlayamaz. ayni olaylari ayni boyutta ve $iddette ve ayni ko$ullarda ya$ayan anlar anca. akil ve zeka bir yere kadar yardimci olur... o sinirin ötesine gecemez. bazen bu nedenle dostlarimizin bizi anlamadigina kanaat getirir, bulundugumuz zor ko$ullarin ve bunalimlarin icinde istemedigimiz $eyler söyler veya yapariz.
yinede denedikleri icin, dostlarimiza minnettar olmaliyiz. ben minnettarim.
sürcü lisan eyledimse affola....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
de bakalim...