AY -(* 21 Mayis 1864 *)-

Ay dolunay bu gece
Kafdağından bir anı anlattı bana Kafdağının özgür çocuğu
Analar çocuklarını
Çocuklar ana babalarını
Gençler kaşenlerini bırakarak gelmişlerdi Kafdağından
Bir daha asla göremeyeceklerini bilerek birbirlerini
...
Bir tutam saç verebilmişlerdi birbirlerine
Onu koklamak
Sahibini hiç yitirmemek için düşlerde.
Ve ay vardı özgür gökyüzünde
Tüm hasretlere ve yitirişlere şahit.
...
Söz verdiler birbirlerine
Her dolunayda buluşmak için ayın yüzünde.
..
Çizildi ayın yüzüne yüzler her dolunayda
Gözler hep yitirilenleri aradı orada...
Ay kocaman olmuş yine bu gece
Yitirişler ve hasretler oynaşıyor orada.

(Karaelli)